Twee uur lang zat ik gisteravond te blauwbekken op de zuidtribune van het Maksimir-stadion. Om mij heen zaten Dinamofans van het gemoedelijke soort, kauwend op pompoenpitten of kluivend aan een geroosterde maïskolf. In de uiterste linkerhoek van de tribune stond een handjevol zwijgende Ajax-supporters. Na ons ruim een uur stierlijk te hebben verveeld, scoorde Rommedahl een doelpunt. Tenminste, dat bleek toen ik thuis naar de televisie keek, want in het stadion ging het moment volledig aan me vooorbij.
Het interessantst aan de wedstrijd waren de Bad Blue Boys die de noordtribune bezetten. Twee uur lang schreeuwden ze hun kelen schor en ik prees me gelukkig dat ik er niet tussenin zat.
In Amsterdam zal Dinamo het zonder hen moeten doen. Ik houd mijn hart vast.
In Amsterdam zal Dinamo het zonder hen moeten doen. Ik houd mijn hart vast.
0 reacties:
Post a Comment