Spoor je spor

Om onduidelijke redenen hebben de opstellers van de treindienstregeling in heel ex-Joegoslavië een voorkeur voor vreemde tijdstippen. Wie van Mostar naar Sarajevo wil met de trein kan om 07.53 of om 18.29 uur. Op de vraag of er tussendoor niets gaat, zei de baliemedewerkster: "Hoezo? Dit is genoeg." En eigenlijk heeft ze gelijk. Met zonsopgang of zonsondergang met de trein langs de Neretva rivier rijden is prachtig. Het is spijtig dat Bosnië slechts een handvol spoorverbindingen heeft.
Van Sarajevo naar Zagreb gingen tot vorige week slechts twee treinen per dag, allebei in de ochtend. Deze week is er een derde dienst bijgekomen. Wie om 21.20 uit Sarajevo vertrekt, is de volgende ochtend om 6.43 in Zagreb. 't Is maar waar je zin in hebt, in het pikdonker van het ene stationnetje naar het ander tuffen. Want dat is het eigenlijke probleem: de treinen rijden zo traag en stoppen zo frequent dat als je op een normaal tijdstip vertrekt je op een onmogelijk tijd aankomt. En als je ergens op een normaal tijdstip wilt aankomen, moet je op een onmogelijke tijd vertrekken.
Af en toe gaat er iets fout onderweg en sta je ruim twee uur stil zonder informatie te krijgen. Gelukkig is het treinverkeer zo minimaal dat je zonder groot gevaar een ommetje kunt maken.
Wie vanuit Zagreb naar Moster-Sarajevo wil en weer terug, hoeft niet twee keer de ellenlange reis per trein te maken. Een leuk alternatief is om met de spotgoedkope binnenlandse vluchten van Croatia Airlines naar Split te vliegen en daarvandaan met de bus naar Mostar te reizen. Je rijdt dan lange tijd over de Jadranska magistrala, de ruim 600 kilometer lange weg die langs de gehele Kroatische kust loopt, van Rijeka in het noorden tot Dubrovnik in het zuiden (E65). Bij Ploce (waarschijnlijk het vreemdste stadje van Kroatië - daarover in de toekomst meer) gaat de bus het Dalmatische achterland binnen, waarna je in een mum van tijd aan de grens met Bosnië bent.

5 reacties:

irma said...

Ik kan alleen maar concluderen dat er de afgelopen 20 jaar dus niks veranderd is op het Joego-spoor. In de jaren 80 reisde ik regelmatig per trein door het land en wat je schetst komt me zéér bekend voor.

Beetje late reactie wellicht, maar ik heb je blog net ontdekt, vandaar...

Agram said...

Jammer dat er in 20 jaar niets veranderd is. B92 meldde een tijdje terug dat treinen in Servië extra langzaam moeten rijden vanwege de slechte staat van het spoor. Het was voor mij als Nederlander wennen dat de bus hier en sneller en duurder is dan de trein. Aan de plannen ligt het niet want hier (d.w.z. Kroatië) staat regelmatig iets in de krant over een supersnelle verbinding tussen die en die stad. Eerst zien, dan geloven...

irma said...

Maar aan de wegen wordt (soms) hard gewerkt. In 2004 sukkelden we het hele eind van Zagreb tot Zuid-Dalmatië over (weliswaar zeer idyllische) binnenwegen, een jaar later had de snelweg Split al bereikt. Maar ja, vorig jaar was hij geen meter opgeschoten, dus het is wel alles of niets.

Toch had dat reizen per trein en/of bus door het oude Joego wel iets...

Anonymous said...

Herfst vorig jaar ben ik in Ploce geweest en ik vond het inderdaad een vreemde plaats. We vonden het toen in geen enkele reisgids terug. De hele kuststreek hangt vol met bordjes "Sobe/Zimmer" maar in Ploce niet. Gelukkig was er wel een hotel (in seventies-stijl).

Groeten, Kees uit Leuven

Agram said...

Verbaast mij ook, waarom het na Split ophoudt. In no-time is Zagreb-Rijeka en Zagreb-Split aangelegd en nu lijkt de klad erin gekomen.

Over Ploce zou ik nog een stukje schrijven. Ik ben ook een nacht in dat 70s hotel geweest. 't Was bijna helemaal leeg, ondanks het hoogseizoen. Maar het is wel een goede uitvalsbasis voor Mostar en Peljesac en je kunt er voor een redelijke prijs vis eten.